1. Znów u Dursleyów

Harry obudził się w piękny, letni poranek w domu swojej ciotki Petunii, wuja Vernona, oraz kuzyna Dudley'a . Wstał, ubrał się i poszedł na śniadanie. Wuj Vernon nie był dzisiaj w dobrym nastroju.
- Zrób mi kawę, tylko szybko! I nie spal bekonu!-warknął wuj.
Nie miał wyjścia, musiał wykonać posłusznie polecenia wuja. Kiedy wykonywał te nudne czynności, pomyślał o Syriuszu. Śmierć jego ojca chrzestnego, sprawiła mu wielki ból. Nie ból fizyczny, ale ten głęboko w sercu. Czuł złość, gdy tylko pomyślał, kto go zabił. Bellatriks Lestrange. To ona torturowała rodziców Neville'a, i to ona zabiła swojego kuzyna.Teraz nie miał już nikogo na świecie. Z wyjątkiem...
- Ej, na co się tak gapisz?!
-Eee... zamyśliłem się...
- Na co czekasz?! Zrób mi w końcu tą kawę!
- Dobrze wuju.
No tak. Z wyjątkiem tych mugoli. Dursleyów. Harry zebrał w sobie odwagę, i zapytał prosto z mostu:
- Wuju, czy będę mógł wyjechać to przyjaciół już jutro?
- Jutro?! Nawet o tym nie myśl chłopcze!
- Ale dlaczego nie? Szybciej byście się mnie pozbyli... Cały czas jestem na waszym utrzymaniu, a gdybym wyjechał do Rona i Hermiony, mielibyście cały miesiąc wakacji dla siebie...- Harry wiedział już, jaka będzie odpowiedź, więc postanowił wypróbować inny sposób.
- W żadnym wypadku!  Zostajesz  tutaj! Rozumiemy się?
- No cóż, w takim razie, będę musiał rzucić na was zaklęcie Imperius.- Harry wyjął z tylnej kieszeni spodni swoją jedenastocalową różdżkę z ostrokrzewu i pióra feniksa Fawkesa, i wycelował nią w swojego wuja.
- Nie zrobisz tego, nie odważysz się!-krzyknął przerażony-Nie możesz czarować po za szkołą! Wywalą cię!
Ale Harry spodziewał się tej hipotezy, więc miał już przygotowany argument.
-Tak? Na pewno? Dumbledore jest teraz Ministrem Magii, i nic mi nie zrobi!-skłamał szybko Harry.
-No dobrze, już dobrze! Pojedziesz do tych dziwolągów swojego pokroju!- zgodził się wystraszony wuj Vernon.
Harry nie spodziewał się, że tak szybko pójdzie. Szczęśliwy pobiegł na górę, przeskakując po dwa stopnie i potykając się, aby wysłać sowę do swojego najlepszego przyjaciela Rona. Po chwili namysłu, list był już gotowy.

Drogi Ronie!

Dursleyowie zgodzili się, abym przyjechał do Ciebie jutro o piątej po południu. Powiedziałem im, że potraktuję ich Imperiusem, a Dumbledore jest Ministrem Magii, i mnie nie wywalą ze szkoły. Nie sądziłem, że tak szybko pójdzie! Nawet nie wiesz, jaki jestem szczęśliwy! Ale dość już o mnie, teraz opowiadaj o sobie! Jak tam pierwszy miesiąc wakacji? Co u Ginny? Hermiona już przyjechała? Jak u Freda i George'a ? Mam nadzieję, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. 

                                                                                                       Pozdrowienia, Harry.


Harry przyczepił list do nóżki Hedwigi, a ona posłusznie wyleciała przez okno,i znikła w oddali.
Chociaż Hedwiga odleciała z listem godzinę temu, Harry wciąż wpatrywał się w to miejsce. No ale Ron przecież musi mieć trochę czasu, aby odpisać.
W końcu zasnął. Śniło mu się, że jest kapitanem drużyny quidditcha, że grają w meczu ze ślizgonami. Gra rozpoczęła się. Zobaczył znicza. Gwałtownie zanurkował i już miał go złapać...
I nagle obudził go trzepot skrzydeł. To jego śnieżnobiała sowa, Hedwiga. Na nóżce miała przywiązany zwitek pergaminu. Pospiesznie go otworzył.Był to list od Rona. Serce zabiło mu szybciej. Na pergaminie były nabazgranie litery, układające następującą treść:

Drogi Harry!

Bardzo się cieszę, że będziesz mógł jutro do mnie przyjechać! Mój tata, ja , Fred i George dostaniemy się do Twojego domu za pomocą sieci Fiuu...

Harry bardzo dobrze pamiętał ten dzień, w którym po raz pierwszy tata Rona i jego dwaj bliźniacy wyszli do jego domu z kominka, cali w sadzy, za sprawą sieci Fiuu. Ale będzie ubaw, pomyślał...

...U mnie wszystko w porządku. Ginny jest chora, a Hermina przyjedzie za tydzień. Fred i George postanowili wrócić do Hogwartu, jako że nie ma już tej starej, różowiej landryny Umbridge. Wszyscy bardzo się ucieszyli, jak im przekazałem treść Twojego listu. To będą miłe wakacje, zobaczysz.

                                                                                                  Pozdrowienia, Ron.

Tak, to będą miłe wakacje, pomyślał Harry. Położył się na łóżko i szybko powrócił do swojego snu o  quidditchu.



_______________________________________________________

Lumos!

I jak Wam się podoba? To mój pierwszy blog, i nie wiem co mam o tym sądzić. Na ile lat piszę? :D

Nox!